-Б.Булганыг баривчлах үед та дэргэд нь байсан уу?

-Тэр үед би хажууд нь  байгаагүй. Миний охин надад өглөө болгон шөл хийж өгдөг  юм. Тэр өглөө  08 цагийн үед утасдаад  "Ээж ээ, би  тантай уулзаж чадахгүй нь. Өнөөдөр би Зоригийн асуудлаар хүмүүстэй уулзах боллоо” гэсэн. Үдээс хойш ирэх байх гээд хүлээсэн ч ирээгүй. Огт чимээ байдаггүй. Гэтэл дүү рүүгээ залгасан байсан. "Би баригдаад явлаа. Надад хэцүү байна. Ээжийг сайн хараарай” гэсэн байсан. Түүнээс хойш уулзсангүй.

-Ойр дотныхон чинь танд юу гэж зөвлөж байна?

-"Сэтгэлээ чанга байлгаарай, хичээгээрэй” л гэх юм. Миний сахарын өвчин хэтэрч, эмнэлэгт хэвтэхэд миний найзууд "Биеэ торд. Охиноо бодож эрүүл бай. Даралтаа үзүүлж, тогтмол байлгахад анхаар” гэж зөвлөсөн. Найз нөхдийн хүчээр би өнөөдрийг хүртэл явж байна.

Ядрах, зовох цагт хүний чанар танигддаг гэгчээр ерөнхийдөө өнгөрч буй хоёр сар гаруй хугацаанд олон зүйлийг ойлгож мэдэрлээ. Гэвч одоо долоон бурхан одонд залбирч, сүүгээ өргөхөөс өөр чадах, мэдэх юм алга. Намайг харж асарч байдаг ганц хүн бол охин минь. Тийм учраас миний төлөө сэтгэл нь их зовж байгаа байх.

-Б.Булганыг яг ямар үндэслэлээр хаанаас хэрхэн шалгаж байгааг олон нийт тодорхой  мэдэхгүй  байна. Та бүхэнд хэлсэн үү?

-Миний ойлгосноор ТЕГ-аас шалгаж байх шиг. Ерөнхийдөө бол цагдаа, ТЕГ, холбогдох бусад байгууллага  шалгаж байх шиг байна.

-Хэрэг гараад олон жил өнгөрч байгаа ч сонгууль дөхөхөөр эргэж сөхдөг?

-Тэр аймшигт хэрэг гараад 17 жил өнгөрчээ. Энэ бүх хугацаанд зовлон, шаналлыг нуруундаа үүрч яваа хүн бол миний охин юм даа. Эхлээд гэрч гэж үзэж, хамгийн сүүлд сэжигтнээр татаж байгаад би эх хүний хувьд үнэхээр их гайхаж байна. Охиноо ямар нэгэн хэргийн золиос болох вий гэсэн бодол миний сэтгэлд цаг үргэлж төрж байна.

Бид ч үүнийг анзаарч мэдэж байдаг. Энэ удаа ч охиныг минь Төв аймгийн урьдчилан хорих төвд хориход бид сонгуулийн шоу эхэлж дээ гэж бодсон. Гэтэл хэрэг явдал сунжирч байна. Ямар нэгэн хэрэгт холбогдуулах гэсэн гаднын хүч байж магадгүй гэсэн бодол төрж байна. Гэхдээ энэ эх хүний бодол л юм даа.

-Хэрэг гараад олон жил өнгөрсөн. Энэ хугацаанд холбогдох байгууллагууд юу хийсэн байх вэ. Олон нийтэд хандаж та юу хэлэх бол? 

-Хэзээ нэгэн цагт илэрнэ гэдэгт би найдаж байна. Сэтгэл алдрах үе байдаг ч би итгэдэг. Магадгүй аль эрт олчих байсан юм биш үү гэж бодож суух үе ч надад байдаг л юм. Гэхдээ хэрэг илрэлгүй  олон жил боллоо. Эцэст нь охин минь шоронд хоригдоод хоёр сар гаруй хугацаа өнгөрч байна. Энэ хооронд эх хүний сэтгэл ямар байх вэ.

Хэн ч гэсэн үүнийг ойлгох байх. Би  охиноо ямар нэгэн муу зүйлийн золиос болж, ямар нэгэн муу мэдээ дуулдах вий гэхээс айж байна. Ямар ч байсан миний охин нөхрөө өнөө маргаашгүй Ерөнхий сайд болох гэж байна гэхэд бусадтай нийлээд хөнөөх хүн биш. Тийм зүйл байх ёсгүй. Харин би охиноо ямар нэгэн хар хэргийн золиос болчих вий, хэлмэгдэх вий гэж бодож сууна. Миний охин 17 жил энэ хэргийн төлөө, үнэн зөв нь олдоосой, хэрэгтэн илрээсэй гэж сэт­гэл зовниж, шаналж ирсэн.

-Өнгөрсөн хоёр сарын хугацаанд янз бүрийн мэдээлэл их цацагдсан. Хар тамхины хэрэгт хол­богдсон, тусгай зөвшөө­рөл­тэй холбоотой, Японоос ирэхэд нь, АНУ-аас ирэхэд нь баривчиллаа. Тан­саг амьдралтай гэнэ, хаанахын ямар бай­гуул­лага дэмжээд байна вэ гээд шуугисан. Энэ хэр бодитой вэ?

-Тэр бүхнийг би хэвлэл, мэдээллийн хэрэгслүүдээс л харсан. Миний охин элбэг дэлбэг амьдарсан юм байхгүй. Тэтгэвэртээ гараад хоёр жил болж байна. Охин 240, би 400 мянган төгрөгийн тэтгэвэр авдаг. Бид хоёрынх нийлээд 600 мянган төгрөг болдог. Бага ч гэсэн бид болоод л байдаг юм.

 Япон руу ч, АНУ руу ч яваагүй, ер нь гадагшаа явсан удаа огт байхгүй.

 

Хар тамхи гэдэг худал мэдээлэл. Япон руу ч, АНУ руу ч яваагүй, ер нь гадагшаа явсан удаа огт байхгүй. Намайг асраад байж байсан. Яагаад хэвлэлийнхэн тэгж бичиж байгаад би гайхаж байгаа. Хэвлэлийнхэн бичээд байгаа юм уу, хэн нэгэн хүний захиалгаар бичиж байна уу. Тэрийг бас мэдэхгүй юм.

-Б.Булган ямар нэгэн ажил хийж байсан уу. Ямар мэргэжилтэй билээ?

-Охин минь 23 дугаар сургуулийг орос сургууль байхад дүүргэж, Анагаахын дээд сургуулийг хүүхдийн эмч мэргэжлээр төгссөн. Эх нялхсын төвд мэргэжлээрээ 4-5 жил ажил­ласан. Тэгээд Зоригоотой танилцаж, гэр бүл болж, зургаан жил амьдарсан. Түүнээс хойш ажил хийгээгүй. Ханийнхаа тухай дандаа сайнаар л дурсдаг.

Муу үг огт хэлүүлэхгүй шүү. Би нэг удаа "Ээ чааваас, миний охин ямар хүнтэй суучихаад хар залуугаараа хагацаж, зовлон шаналалд унадаг байна аа” гэхэд "Ээж минь хайртай хүнтэйгээ суусан. Тэр минь сайн хүн, сайхан хүн байсан. Би хэн юм бэ, хэн ч биш шүү дээ” гэсэн. Би болохоор муу охиноо насаараа зовлоо гэж харамсахдаа л тэгж хэлсэн хэрэг.

-Өөр хүнтэй амрагийн харилцаатай байж гэнэ. Хэрэг гардаг өдөр уулзаж байгаад нөгөөх нь малгайгаа гээсэн нь орон доор нь гарсан гээд л ярьж, бичдэг?

-Манайх охин, хүү хоёртой. Хоёулаа эмч мэргэжилтэй. Булган том нь байгаа юм. Бид хүүхдүүдээ чадлын хэрээр сайн хүмүүжүүлсэн, хэн хэнийг нь боловсролтой болгож төлөвшүүлсэн. Үнэнч шударга байх, худал хэлэхгүй байх гэхчлэн хүнд ямар л сайн чанарууд байна тэр болгоныг хүүхдүүдээ төлөвшүүлэхийг зорьж, хичээж хэрэгжүүлсэн гэж боддог. Булган маань хүнд их тусархуу, цайлган, бас шулуун шударга. Тийм учраас би охиндоо бүрэн итгэдэг.

Хэвлэлээр Э.Бат-Үүлийн малгай байсан гээд л элдвээр ярьж, бичихэд ч би охиндоо итгэж байсан, одоо ч итгэлтэй байна. Талийгаач хүргэн эд нар адилхан ардчиллын төлөө тэмцэгчид  шүү дээ. Э.Бат-Үүл нэг удаа телевизээр нулимс дуслуулах шахан ярьж байсныг харсан. "…Хамт тэмцэж явсан нөхрөө хөнөөх хүн биш ээ” гээд.Би түүнд итгэдэг. Ер нь бол хүмүүс бие биеэ хэтэрхий муухайгаар хэлэх, элдвээр доромжлохыг хараад эх хүний хувьд эвгүй санагддаг. Цөөхөн монголчууд маань бие биеэ битгий муухайгаар гутаагаасай, эв найртай амьдраасайгэж хүсэх юм даа.

-Танай гэр бүл ямар боловсролтой хүмүүс вэ?

-Миний хань Банзрагч гэж Баянхонгор аймгийн Баянбулаг сумын хүн байлаа. Эрхүүд эдийн засгийн мэргэжил эзэмшсэн. Дээхнэ үед тэр сургуулийг Ю.Цэдэнбал дарга төгсч ирж байсан юм шүү дээ. Хань минь Санхүүгийн техникумд хичээлийн эрхлэгчээр ажиллаж байгаад Сангийн яаманд ажилласан.

Тэндээсээ аспирантурт явж, ирээд МУИС-д насаараа багшилсан даа. Манай ээж, аав Дорноговь аймгийн Алтанширээ  сумын  хүмүүс. Би хотод төрж, өссөн. 1960 онд Анагаахын дээдийг хүүхдийн эмч мэргэжлээр төгсч, Эх нялхсын төвд насаараа ажилласан. Тэндээс тэтгэвэртээ гарсан.

-Эцэст нь хэн нэгэнд хэлмээр, дамжуулмаар юу байна?

-Миний охинд учирсан золгүй тохиолдол, зовлон бэрхшээл хэзээ дуусах юм бол гэж л хүлээж сууна. Үнэн зөв нь олдоно гэдэгт итгэлтэй байна. Хамгийн гол нь миний охин хэн нэгний золиос болчих вий гэж бодох юм.