Шилдгүүдийн нийгэм
-Шилдгүүдийн хойно шүүрс алдан зогсч байгаа бусдыг нь хэн хайхрах вэ. Тэдний өмнө зөвхөн шилгүүдэд зориулсан дүрэмтэй, шударга царайтай ч шунал, хүслээр дүүрсэн нийгмийг бид бүтээж байх шиг-
"Хөгшдийн нулимс хүүхдийнхээс гашуун байдаг” гэж нэгэн ухаантны хэлсэн үг бий. Хүүхдийн гуниг хөнгөхөн, нулимс нь хүртэл хуурмагхан байдаг гэсэн үг юм уу даа. Нээрээ тийм байгаасай... Тэд саяхан л уйлснаа мартаад, тэр байтугай яагаад уйлснаа ч мартаад үргэлж инээж байгаасай гэж хүснэ. Харамсалтай нь гэвч амьдрал тийм биш. Эх, үрсийн баярын өдрөөр хэчнээн ээж, хэчнээн хүүхэд өнчрөл, хагацлын сүүдэрт нулимсаа нууж унагасан бол?
Саяхан л хавар дуусахгүй мэт үргэлжлэн хавсарга тавьж, улсын хэмжээнд улаанбурхан өвчний халдвар өдрөөс өдөрт нэмэгдэж байгаа талаарх мэдээлэл олныг цочирдуулж байлаа. Хотондоо хурга ишгээ хоёр гурваар нь ч алдаж үзээгүй сайн малчин өвгөн халаглаж, хориннэгдүгээр зуун гарчихаад байхад нялх үрсээ халдварт өвчинд хэдэн арваар нь алдсанд харуусан гутарч суув.
Харин дарга нар маань сар гаруйхны өмнөх тэр эмгэнэлт явдлыг эс мэдээч царайлан өнгөрөөсөн шигээ Эх, үрсийн баярын индэр дээр нүүр дүүрэн мишээл тодруулан заларлаа. Улсын баатар, Хотын дарга Э.Бат-Үүл өчигдөр "Улаанбаатар хүүхдэд ээлтэй хот болно” гэж мэдэгдсэн нь сайхан ч хүүхдүүд инээж байхад биш хүүхдүүд өвдөж, уйлж, үрэгдэж байхад хэлсэн бол хүний сэтгэлд хүрэх байлаа.
Ерөнхий сайд Ч.Сайханбилэг хамгийн шилдэг хүүхдүүдэд шагнал гардуулж, хамтдаа зургаа татуулжээ. "Шилдгүүдээр нийгэм маань дүүрсэн тэр цагт улс орон хөгжинө” гэдэг бидний өнөөдрийн энэ филосифи магадгүй хамгийн харгис нийгмийн суурь байх.
Найзын маань саажилттай охин, нөгөө нэг найзын минь дауны хам шинжтэй бяцхан охин, анд нөхрийн маань аутизмтай хүү, алтан гурваас өөр дүн авч үзээгүй айлын маань жаал... Аль эсвэл аав, ээжгүй асрамжийн газрын хүүхдүүд, элэг бүтэн ч эцэг эх нь ажилгүй өрх гэрүүд...Тэд өчигдөр инээсэн болов уу...
Амьдралд тохиолддог алив саар бүхнийг гуниг зовлонтой нь гишгэж дэвслээд алдаа мадаггүй, амбициаар дүү "шилдгүүдийн нийгмийг” байгуулах чин эрмэлзэлтэй бид хөөрхий еэ... Энэ хэрээрээ бид хүүхдүүддээ "зөвхөн шилдэг нь байх ёстой” гэх хэтэрхий өндөр шаардлага, хариуцлагыг хүлээлгэчихээд шаналгаж суугаа ч юм бил үү?
Эх сурвалж:
Сэтгэгдэл байхгүй байна.